CORPORATE INSOLVENCY PROCEEDINGS: THE RIGHT TO BE HEARD REAFFIRMED BY THE COURT OF APPEAL

Under section 227 of the Companies Law (Cap. 113), the Court may, after the filing of a winding-up petition and before the issuance of a winding-up order, appoint a provisional liquidator for the purpose of protecting the company’s assets and preserving its status. The provisional liquidator exercises only those powers expressly conferred by the Court, and the appointment is by nature temporary and protective. 

In a recent appellate judgment issued on 8th of October 2025, the Cyprus Court of Appeal in case 9/2024 reaffirmed a fundamental procedural safeguard in corporate law: no provisional liquidator may be appointed without prior notice and an opportunity to be heard for all affected parties. 

 

The case arose in the context of a winding-up application concerning a Cypriot holding company within an international group operating in the agricultural and logistics sectors. Following the filing of the main winding-up petition, a creditor sought—on an ex parte basis—the appointment of a provisional liquidator under section 227 of the Companies Law, Cap. 113. The first-instance court declined to grant the application ex parte and ordered service of the motion on “the other side.” Despite that direction, the order appointing a provisional liquidator was subsequently issued without service on individuals whose actions were expressly impugned in the supporting affidavit. 

Those individuals later moved to set aside the appointment, arguing that the omission violated the principles of natural justice and their constitutional right to be heard. The trial court agreed, declaring the appointment void ab initio, setting aside all acts taken by the provisional liquidator, and ordering a sworn statement detailing those acts. 

The Court of Appeal upheld the ruling in full. It held that: 

This decision underscores a crucial point in Cypriot corporate insolvency law: procedural fairness is not a formality but a condition of jurisdiction. Creditors seeking urgent corporate remedies—such as the appointment of a provisional liquidator—must ensure full and proper service on all affected stakeholders, especially where allegations of asset dissipation or mismanagement are made. Conversely, for directors, shareholders, and officers, the ruling reinforces an essential protection: where the right to be heard is denied, the resulting order is void and all subsequent actions under it are without legal effect. Therefore, in corporate insolvency proceedings, due process is the first and final safeguard. Without proper notice, even the most urgent relief cannot stand.

 

__________________________

 

Διαδικασίες Εταιρικής Αφερεγγυότητας: Το Δικαίωμα Ακρόασης Επαναβεβαιώνεται από το Εφετείο

Δυνάμει του άρθρου 227 του περί Εταιρειών Νόμου (Κεφ. 113), το Δικαστήριο δύναται, μετά την καταχώριση αίτησης εκκαθάρισης και πριν από την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, να διορίσει Προσωρινό Εκκαθαριστή για σκοπούς προστασίας του ενεργητικού και διατήρησης του καθεστώτος της εταιρείας. Ο Προσωρινός Εκκαθαριστής ασκεί μόνο τις αρμοδιότητες που ρητώς του αναθέτει το Δικαστήριο, και ο διορισμός του έχει προσωρινό και προστατευτικό χαρακτήρα.

Με πρόσφατη απόφασή του ημερομηνίας 8 Οκτωβρίου 2025, στην Πολιτική Έφεση Αρ. 9/2024, το Εφετείο επαναβεβαίωσε μια θεμελιώδη δικονομική δικλίδα του εταιρικού δικαίου: δεν πρέπει να διορίζεται προσωρινός εκκαθαριστής χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση και χωρίς να δοθεί η ευκαιρία ακρόασης σε όλα τα επηρεαζόμενα μέρη.

Πραγματικά Περιστατικά

Η υπόθεση προέκυψε στο πλαίσιο αίτησης εκκαθάρισης κυπριακής εταιρείας που ανήκε σε διεθνή όμιλο δραστηριοποιούμενο στους τομείς της γεωργικής και μεταλλουργικής αλυσίδας εφοδιασμού στην Ουκρανία. Μετά την καταχώριση της κύριας αίτησης εκκαθάρισης, ο πιστωτής ζήτησε σε μονομερή βάση,  τον διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή δυνάμει του άρθρου 227 του Κεφ.113. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αρνήθηκε να εκδώσει το διάταγμα μονομερώς και έδωσε οδηγίες για επίδοση της αίτησης στην “άλλη πλευρά”. Παρά τη ρητή αυτή οδηγία, το διάταγμα διορισμού εκδόθηκε χωρίς να επιδοθεί σε πρόσωπα των οποίων οι ενέργειες αμφισβητούνταν και ή κατηγορούντο ρητώς στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση.

Τα πρόσωπα αυτά προσέφυγαν μεταγενέστερα ζητώντας παραμερισμό του διατάγματος, προβάλλοντας ότι η παράλειψη επίδοσης συνιστούσε παραβίαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης και του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος ακρόασης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο συμφώνησε, κήρυξε το διάταγμα άκυρο εξ υπαρχής, παραμέρισε όλες τις ενέργειες που είχαν γίνει από τον προσωρινό εκκαθαριστή, και διέταξε την υποβολή ένορκης δήλωσης με αναλυτική καταγραφή των ενεργειών αυτών.

Ευρήματα του Εφετείου

Το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση στο σύνολό της και έκρινε ότι:

• Όταν το Δικαστήριο διατάσσει επίδοση «στην άλλη πλευρά», η οδηγία αυτή περιλαμβάνει κάθε πρόσωπο του οποίου η συμπεριφορά αμφισβητείται ή του οποίου τα δικαιώματα επηρεάζονται άμεσα από το αιτούμενο διάταγμα.
• Η παράλειψη επίδοσης σε τέτοια πρόσωπα ισοδυναμεί με στέρηση του δικαιώματος ακρόασης κατά το άρθρο 30 του Συντάγματος και καθιστά το διάταγμα άκυρο.
• Μετά την ακύρωση διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή, όλες οι πράξεις που έγιναν βάσει αυτού πρέπει επίσης να ακυρωθούν, ώστε να αποκατασταθεί η προτέρα κατάσταση των μερών.
•  Ήτο εντός των επιτρεπτών ορίων και λογικό συμπέρασμα του πρωτόδικου, ότι διέλαθε της προσοχής του Δικαστηρίου ότι δεν τηρήθηκαν οι προηγούμενες του οδηγίες αναφορικά με την επίδοση. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ενήργησε, υπό τας περιστάσεις, ως Εφετείο του εαυτού του, ούτε διαφοροποιείται η κατάσταση πραγμάτων από το ότι διαφορετική ήταν η σύνθεση του Δικαστηρίου κατά τα δύο ουσιώδη στάδια της διαδικασίας. Το Δικαστήριο, ως μία οντότητα, εξέτασε και αποφάσισε την ενώπιον του διαδικασία. Άνευ ερείσματος κρίνονται οι σχετικοί λόγοι έφεσης.

Νομική Αρχή

Η απόφαση υπογραμμίζει μια καίρια αρχή του στο πλαίσιο του κυπριακού δικαίου εταιρικής αφερεγγυότητας: η δικονομική δικαιοσύνη δεν αποτελεί τυπικότητα αλλά προϋπόθεση δικαιοδοσίας. Οι πιστωτές που επιδιώκουν επείγουσες εταιρικές θεραπείες, όπως ο διορισμός προσωρινού εκκαθαριστή, οφείλουν να εξασφαλίζουν πλήρη και ορθή επίδοση σε όλα τα επηρεαζόμενα μέρη, ιδίως όταν προβάλλονται ισχυρισμοί περί αποξένωσης ή κακοδιαχείρισης περιουσιακών στοιχείων.

Αντίστοιχα, για διευθυντές, μετόχους και αξιωματούχους, η απόφαση ενισχύει μια ουσιώδη προστασία: όταν στερηθούν του δικαιώματος ακρόασης, το εκδοθέν διάταγμα είναι άκυρο και όλες οι επακόλουθες πράξεις στερούνται νομικού αποτελέσματος. Χωρίς ορθή ειδοποίηση, ακόμη και η πιο επείγουσα θεραπεία δεν μπορεί να σταθεί.