Πέρσι είχα γράψει ότι το «Όχι» από μόνο του δεν αρκεί. Είχαμε μαζικές κινητοποιήσεις και διογκούμενα αιτήματα πολιτών που παρέμειναν ανικανοποίητα και μια γενικότερη απογοήτευση για τη διακυβέρνηση. Ένα χρόνο μετά και ένα χρόνο πριν τις Προεδρικές Εκλογές μπορούμε να μιλούμε άραγε για την αναγκαιότητα αλλαγής της «αλλαγής»; Θα περιοριστώ σε θέματα ενδεικτικά, για τα οποία έχω προσωπική γνώση σαν επαγγελματίας.
Δεν προάγονται και δεν διορίζονται οι καταλληλότεροι, και γίνονται παρεμβάσεις με αποτέλεσμα να μιλούμε για μερική «αξιοκρατία» στη Δημόσια Υπηρεσία.
Γίνονται παράνομες επεμβάσεις για αντικατάσταση, παραγκωνισμό και παραμερισμό «αντιφρονούντων» ανώτατων στελεχών σε βασικούς οργανισμούς.
Γίνονται μεροληπτικοί και προσωπικοί διορισμοί στα Συμβούλια Ημικρατικών Οργανισμών.
Παρανομίες, υπερβάσεις και καταχρήσεις και διακρίσεις σε πολλά Τμήματα, όπως το Τμήμα Αλλοδαπών και Μετανάστευσης που επισύρουν καταδίκες μας στην ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια. Η «υγεία» νοσεί, η δικαιοσύνη καθυστερεί και ποιοτικά μειώνεται στην προσπάθεια επιτάχυνσής της, με κύριο μέτρο τις απορρίψεις υποθέσεων, αντί να ενισχύεται οικονομικά και θεσμικά όπως έπρεπε. Στην Άμυνα έχουμε περικόψει δεκάδες μέχρι εκατοντάδες εκατομμύρια, με τον Υπουργό δικαιολογημένα υπό παραίτηση για λόγους που όλοι γνωρίζουμε και στρουθοκαμηλίζουμε.
Πειράματα στις Κυπριακές Αερογραμμές με μετεξέλιξη τους σε Αερογραμμές Όνειδος και Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας που δεν περιποιεί τιμή στον τόπο. Φυλακές υπερπλήρεις με αλλοδαπούς εν αναμονή ρυθμίσεων για χρόνια τώρα.
Κριτήριο διορισμών Υπουργών, η Κομματική ανταπόδοση ευχαριστιών. Διαχείριση Οικονομίας, χωρίς καμιά ζωντανή δυναμική προοπτική και στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό. Άκρατη κομματικοποίηση των πάντων, βολέματα και οι αυλοκόλακες να ανθούν. Κομματική καμαρίλα στις Δημαρχιακές και τοπικές.
Ατολμία στη λήψη αποφάσεων, ακόμα και για το Εθνικό Θέμα με τραγική κατάληξη το φιάσκο της 17ης Δεκεμβρίου 2004, την αδυναμία του Κράτους να αντιδράσει στα καζίνα στα Κατεχόμενα, στον τουρισμό στα Κατεχόμενα, στις πτήσεις ακόμα και Κυπρίων πολιτών από τα κατεχόμενα αεροδρόμια.
Απραξία στην παραπομπή υπό όρους από Τμήμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ιδιοκτητών κατεχόμενης περιουσίας στα «ψευδοδικαστήρια». Αδυναμία επανατοποθέτησης του Κυπριακού στη σωστή, ευρωπαϊκή του διάσταση και αναμάσημα της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», τρεις λέξεις κενού περιεχομένου όσο και η άβυσσος.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και καταθλιπτικός και ο καθένας από μας κουβαλά τις δικές του εμπειρίες και απογοητεύσεις. Άραγε έφτασε η ώρα για την αλλαγή «της αλλαγής»; Και ποια θα είναι αυτή η «αλλαγή»;
Δρ. Χρίστος Κληρίδης