Από το 2004 μέσα από τον έντονο διάλογο ο οποίος διεξήχθη στο πλαίσιο του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, κατέστη σαφές στους Ελληνοκύπριους ότι η προτεινόμενη ΔΔΟ (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία) στην ουσία δεν είναι Ομοσπονδία αλλά Συνομοσπονδία δύο Συνιστώντων Κρατών. Από τη μια η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία αποαναγνωρίζεται και υποβιβάζεται σε Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και από την άλλη η TRNC, Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου το Ψευδοκράτος, το οποίο αναβαθμίζεται και αναγνωρίζεται σαν Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία.
Οι δύο λοιπόν αυτές Συνιστώσες Πολιτείες ισότιμα κυρίαρχες συμφωνούν και συνεγκαθιδρύουν (παρθενογένεση) ένα νέο Συνομόσπονδο Κράτος, την Ενωμένη Κύπρο (United Cyprus).
Η Εκτελεστική Εξουσία σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η κυβέρνηση, θα απαρτίζεται από Ελληνοκύπριους μεν στην πλειοψηφία, αλλά καμία απόφαση δεν μπορεί να εγκριθεί αν δεν υπάρχει και μια Τουρκική θετική τουλάχιστον ψήφος. Ανάλογη είναι και η ρύθμιση στη Νομοθετική εξουσία με την Ανω Βουλή, Γερουσία, με ίση συμμετοχή και εκπροσώπηση των Συνιστώσων Πολιτειών και στην Κάτω Βουλή με πλειοψηφία Ελληνοκυπρίων αλλά με την προϋπόθεση ότι ουδείς νόμος θεσπίζεται εάν δεν εγκριθεί και από τις Δύο Βουλές.
Τούτο σημαίνει βέβαια ότι και πάλι κανένας νόμος δεν είναι δυνατόν να θεσπισθεί χωρίς τη συναίνεση των Τουρκοκυπρίων. Τουρκοκυπρίων βέβαια οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν θα είναι πλέον Τουρκοκύπριοι αλλά έποικοι από την Τουρκία, οι οποίοι νομιμοποιούνται σαν Κύπριοι Πολίτες μέσα από το Σχέδιο Λύσης Κυπροποίησης Τούρκων.
Τα αδιέξοδα επιλύονται με κλήρο. Ενα πρωτοφανές και ανήκουστο σύστημα για οποιαδήποτε χώρα αλλά ιδιαίτερα για χώρα Κράτος Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 21ου αιώνα!!!.
Αρχικά η σκέψη ήταν, τα αδιέξοδα στη Δικαστική Εξουσία στο επίπεδο της Ομοσπονδίας επίσης να επιλύονται με κλήρο, κάτι το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις μεταξύ των οποίων και του Πρωτοσύμβουλου του κ. Αναστασιάδη, έγκριτου νομικού κ. Πόλυ Πολυβίου, ο οποίος τον Αύγουστο 2016 υπέβαλε την παραίτηση του από την διαπραγματευτική ομάδα, για να επανέλθει αργότερα στο Mont Pelerin και Γενεύη.
Η επίλυση των αδιεξόδων με κλήρο τελικά αναθεωρήθηκε με Σύστημα Επιλογής Ευρωπαίου Δικαστή για επίλυση τυχόν αδιεξόδων σε ένα Ομόσπονδο Συνταγματικό Δικαστήριο απαρτιζόμενο από ίσο αριθμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Δικαστών. Ξένοι θα αποφασίζουν για την Κύπρο.
Η Τουρκία πέτυχε στην Κύπρο το ακατόρθωτο, δηλαδή να αναβαθμίσει την μειονότητα Τουρκοκυπρίων του περίπου 18%, σε Κοινότητα, μέσα από το Ζυριχικό Σύνταγμα του 1960, που δυστυχώς δέχθηκε ο Ελληνισμός και το παρουσίασε μάλιστα σαν περίλαμπρη νίκη και στη συνέχεια στην αναβάθμιση της Κοινότητας των Τουρκοκυπρίων σε Ισότιμη Συνιστώσα Πολιτεία, μαζί με την εκλιπούσα όπως τη χαρακτηρίζει Κυπριακή Δημοκρατία υποβαθμισμένη σε Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στη Γενεύη και την ατυχή Πενταμερή Διάσκεψη επαναλήφθηκε το ίδιο Τουρκικό Σενάριο προσπάθειας επιβολής συνομοσπονδιακής λύσης με τουρκικές εγγυήσεις και την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στο νησί.
Επιδιώκεται η επανίδρυση του Κράτους πάνω σε αυτή την απαράδεκτη βάση.
Το ατυχές βεβαίως είναι ότι ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι Σύμβουλοι του αλλά και το Κυβερνών Κόμμα, Δημοκρατικός Συναγερμός αλλά και το Κουμουνιστικό Κόμμα ΑΚΕΛ, γνώριζαν πολύ καλά και γνωρίζουν το τουρκικό σχέδιο μέσα από το οποίο η Τουρκία σκοπεί να ελέγχει ουσιαστικά Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, αφού θεωρεί την Κύπρο στο νότιο υπογάστριο της ζωτικό χώρο και διέξοδο προς την Μεσόγειο αλλά και παραγωγικό χώρο με την αποκλειστική οικονομική ζώνη σαν ανήκουσα σε αυτή, εξακολουθούν να επιμένουν στη διαπραγμάτευση στη βάση των τουρκικών όρων και προϋποθέσεων.
Στην προσπάθεια τους αυτή τα δύο Κόμματα διά των ηγεσιών τους και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, προέβησαν την τελευταία δεκαετία σε πολλαπλές υποχωρήσεις προς διευκόλυνση των τουρκικών στόχων, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα εξευμενίσουν τον Μινώταυρο, Τουρκία και θα πετύχουν την ποθητή λύση.
Ενώ το όραμα, μετά την Τουρκική Εισβολή και Κατοχή του 1974 για την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδας, έπαυσε να είναι το ενιαίο κράτος μέσα στο οποίο η πλειοψηφία με τη μειοψηφία συνεργαζόμενη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυβερνά σε καθεστώς κράτους Δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και αντικαταστάθηκε από το όραμα της Ομοσπονδίας σαν οδυνηρό συμβιβασμό, με μια ισχυρή Κεντρική Κυβέρνηση μέσα από την οποία οι Ελληνοκύπριοι ανεξαρτήτως της αυτονομίας των δύο πολιτειών θα μπορούσαν να κρατήσουν ενωμένη την Κύπρο, «ξεφύγαμε» κυριολεκτικά στην πιο πάνω προδιαγραφόμενη τουρκική λύση, με αφετηρία τις οδυνηρές και περαιτέρω υποχωρήσεις στις οποίες προέβη το 1989 ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου .
Τότε το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε το Ψήφισμα 750 το οποίο υιοθέτησε τους δείκτες Γκουεγιάρ, εκπροσώπου του Γενικού Γραμματέα στην Κύπρο, μέσα από τους οποίους προδιαγραφόταν μια ρατσιστική διχοτόμηση της Κύπρου μέ την ούτω καλούμενη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, όπου στο Βορά οι Τουρκοκύπριοι θα εξασφάλιζαν περιουσιακή και πληθυσμιακή πλειοψηφία, αντίστοιχη με αυτή των Ελληνοκυπρίων στο Νότο. Δηλαδή θα επιτυγχάνετο η νομιμοποίηση της εκδίωξης των Ελληνοκυπρίων από το Βορά και της σκόπιμης μετακίνησης των Τουρκοκυπρίων από το Νότο στο Βορά, με στόχο ακριβώς τη δημιουργία ενός Νέου Συνομοσπονδιακού Μορφώματος, εργαλείο και όχημα ελέγχου όλης της Κύπρου από την Τουρκία.
Στο Mont Pelerin και έπειτα επετεύχθη ο τουρκικός στόχος σύγκλισης της Πενταμερούς με τις ευλογίες και προώθηση δυστυχώς του κ. Αναστασιάδη Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε λόγω απειλών.
Στη Γενεύη υπήρξε μια τραγική και παταγώδης αποτυχία των ελληνικών στόχων με την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση του Ψευδοκράτους μέσα από μια Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν όλοι σαν «εξοχότατοι» και με τον κ. Αναστασιάδη να δηλώνει ότι εμφανίζεται και σαν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά με την Τουρκίαεις απάντηση να μην δέχεται τούτο, τους δε Αγγλους αρχιτέκτονες του όλου δράματος και υπολοίπων, να σιωπουν.
Στην Πενταμερή και στη Γενεύη είχαμε μια επανάληψη του τουρκικού σεναρίου προτεινόμενης λύσης του Κυπριακού στο οποίο όμως οι διαρκείς υποχωρήσεις των τελευταίων ετών, προσέγγισαν επικίνδυνα οι θέσεις του κ. Αναστασιάδη.
Η Κύπρος εισέρχεται πλέον στον προεκλογικό για τις Προεδρικές Εκλογές Φεβρουαρίου του 2018. Είναι αμφίβολο πλέον, εάν θα προλάβει ο απερχόμενος Πρόεδρος κ Αναστασιάδης να θέσει σε δημοψήφισμα το πλαίσιο λύσης το οποίο ούτως ή άλλως όπως και οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν αυτή τη στιγμή, δεν ευνοούν. Η προσπάθεια θα συνεχιστει βέβαια με χρονοδιάγραμμα που καθορίζουν οι Προεδρικες πλέον εκλογές.
Είναι προφανές ότι όσες υποχωρήσεις και αν γίνουν από δικής μας πλευράς δεν πρόκειται να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία και τον τουρκικό στόχο ο οποίος είναι, ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Κύπρου. Εάν δεν αλλάξουν πολιτική οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου με δεδομένο το ουσιαστικό αδιέξοδο και το λαϊκό αίσθημα στα τεκτενομενα αλλά εξακολουθησούν να ζουν στον κόσμο των ψευδαισθήσεων τους με ευσεβοποθισμούς και επικοινωνιακά παιγνίδια, θα χάσουμε την Κύπρο ανεπιστρεπτή.
Δρ. Χρίστος Κληρίδης
Νομικός
Ιανουάριος 2017.
Δημοσιεύσεις στον Τύπο: