Δύο ειδήσεις της περασμένης βδομάδας μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Η πρώτη δημοσιεύτηκε στη Χουριέτ 16.3.2011. Αναφέρεται σε νέο μέτωπο Ελλαδοτουρκικού Πολέμου Πολιτισμών. Πρόκειται για τη διαφορά που ξέσπασε κατά το δημοσίευμα στο πλαίσιο Διεθνούς Εκδήλωσης για φαγητά και ποτά στο Λονδίνο. Σύμφωνα πάντοτε με το δημοσίευμα οι Ελληνοκύπριοι διατείνονται ότι το λαχματζιού είναι ελληνικότατο ενώ βεβαίως οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι είναι τουρκικό με προέλευση τη νότιο-ανατολική Τουρκία και συγκεκριμένα τις επαρχίες Sanliarfa και Gaziantep.
Ο πόλεμος για το Lahmacun όπως το αποκαλούν οι Τούρκοι είναι ένα νέο σημείο προστριβής και προστίθεται στον πόλεμο σύμφωνα με το δημοσίευμα για τον πακλαβά, το ντονέρ κεπάπ, τον Χατζηβάτη και τον Καραγκιόζη. Την ίδια περίπου περίοδο δημοσιεύτηκε ότι συμπληρώθηκαν 100 συναντήσεις στο πλαίσιο του νέου διαλόγου για επίλυση του κυπριακού μεταξύ των δύο ηγετών. Βεβαίως προηγήθηκαν χιλιάδες συναντήσεις προ και μετά το 1974. Κοντεύουμε το μισό αιώνα από τότε που ξέσπασαν οι δικοινοτικές ταραχές το 1963.
Πού βρισκόμαστε; Ένα βήμα προ της νομιμοποίησης της διχοτόμησης. Αλλά και η Τουρκία και λόγω Κυπριακού 1.000.000 χρόνια φωτός μακριά από την ένταξη και την Ευρώπη. «κείνο που την τρώει είναι που ονειρεύεται σαν το καραγκιόζη …». Αμα τα βρούμε λοιπόν για τον πακλαβά, το ντονέρ κεπάπ, το Χατζηβάτη, το Καραγκιόζη και αισχάτως το λαχματζιού, θα τα βρούμε και στο Κυπριακό και στα Ελλαδοτουρκικά, κατ’ επέκταση!!!
Δρ. Χρίστος Κληρίδης
Αριστίνδην Υποψήφιος Βουλευτής ΔHΣY, Λευκωσία
19.3.2011