Λίγο μετά το 2004 όταν τα προβλήματα της οικονομίας άρχισαν να κυριαρχούν στο τοπίο δημοσιεύτηκε άρθρο μου στον Τύπο με τίτλο το «ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ»
Στην ομιλία μου στη Βουλή των Αντιπροσώπων σαν Βουλευτής το 2004 καταψήφισα τους προϋπολογισμούς συγκυβέρνησης Παπαδόπουλου–Χριστόφια προβλέποντας ότι το κράτος οδηγήτο σε πτώχευση.
Ήταν πασιφανές ότι σχεδόν όλα τα έσοδα από το ΦΠΑ πήγαιναν στο κρατικό μισθολόγιο. Αλλεπάλληλοι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε σήμερα. Δέκα χρόνια συγκυβέρνησης και διακυβέρνησης ΑΚΕΛ ήταν αρκετά να μας φέρουν στην καταστροφή με αποκορύφωμα την τελευταία πενταετία. Ακόμη και τα μέτρα Δεκεμβρίου του 2011 χαρακτήρισα με άρθρο μου που δημοσιεύτηκε τότε ανεπαρκή. Σκουπίσαμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Το χρονικό της χρεοκοπίας είναι μακρύ αλλά το βάρος ασήκωτο και οι κυβερνόντες τη τελευταία πενταετία βαρύνονται με αυξημένες τις δαπάνες σε κοινωνικές παροχές, με νέες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, με τη συναίνεση της κυβέρνησης Χριστόφια στο κούρεμα των ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου χωρίς όρους επιφέροντας καίριο πλήγμα στις Κυπριακές Τράπεζες, με το καταστροφικό κτύπημα στην οικονομία από το Μαρί, με τις σπατάλες και την απροθυμία λήψης έγκαιρα μέτρων.
Φτάσαμε στο ναδίρ. Η Κύπρος χρειάζεται πλέον ριζοσπαστική ανανέωση σε όλα τα επίπεδα αλλά πρωτίστως χρειάζεται έκτακτο πρόγραμμα ανόρθωσης και εκσυγχρονισμό της οικονομίας, των θεσμών, της δικαιοσύνης, της παιδείας, της κοινωνίας του κράτους. Οι ουρές των ανέργων, οι πτωχεύσαντες, τα πληγέντα νοικοκυριά, οι καταχρεωμένοι μικρομεσαίοι, οι πληγέντες από την λαίλαπα της τελευταίας πενταετίας, βλέπουν με κακό μάτι την καπηλεία του ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα του 2004. Αναζητούν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Εξάλλου το «Χαρτί» του ΟΧΙ «παίκτηκε» και στις Εκλογές του 2008 με τους ίδιους πρωταγωνιστές και δεν απέδωσε, γιατί τα προβλήματα της οικονομίας, κοινωνίας, της Κύπρου, δεν θα λυθούν με τη σημαία του ΟΧΙ. Δεν είμαστε λιγότερο πατριώτες ούτε και ξεχνούμε τις απειλές των γειτόνων μας με το μόνιμο Casus Belli κατά του Ελληνισμού. Γι αυτό επιβάλλεται η υπέρβαση και ή συναίνεση μακριά από Ρεβανσισμούς και προσωπικές ατζέντες. Η Κύπρος χρειάζεται ισχυρή Κυβέρνηση για την επόμενη δεκαετία που θα λάβει ριζικές αποφάσεις για το καλό του τόπου. Βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι!
Η πρόταση ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ και άλλων είναι η μόνη εφικτή πρόταση αυτή τη στιγμή. Με τη μαζική συμμετοχή μας και μόνο παρέχεται η εξασφάλιση υλοποίησης του προγράμματος. Ενωμένοι θα κερδίσουμε τη μάχη κοιτάζοντας το παρόν και το μέλλον. Προσκολλημένοι στο παρελθόν θα μείνουμε ίδια τάξη. Συλλογικά να δουλέψουμε για το αύριο συναινετικά με αγάπη για τον τόπο μας γιατί «και στης ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες αλκυονίδες μέρες καρτερούμεν …»
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" - 16.2.2013