Το πιο σημαντικό που θα πρέπει να αναφερθεί εξ αρχής είναι ότι άτομα τα οποία είναι μεγάλης ηλικίας, πριν καταδικαστούν σε ποινή άμεσης φυλάκισης θα πρέπει τα Δικαστήρια να τα εξετάζουν με ιδιαίτερη προσοχή και όπου μπορεί να αποφευχθεί η φυλάκιση πράγματι να αποφεύγεται και να επιβάλλονται διαφορετικές ποινές.
Σε περίπτωση που η άμεση ποινή φυλάκισης δεν μπορεί να αποφευχθεί τότε σχετικά είναι τα αμέσως πιο κάτω τα οποία πρέπει να γνωρίζουμε.
Στην υφιστάμενη νομοθεσία περί Φυλάκων Νομός του 1996 (62(Ι)/1996) αλλά και στους Κανονισμούς οι οποίοι είναι σε ισχύει, δεν γίνεται κάποια ρητή διαφοροποίηση μεταξύ των υπολοίπων κρατουμένων και τα άτομα που είναι στη τρίτη ηλικία πάρα του ότι υπάρχει διαφοροποίηση σε σχέση με άλλες κατηγορίες ατόμων όπως τα νεαρά άτομα όπως και τις γυναίκες.
Άτομα τρίτης ηλικίας είναι επίσης μια ευάλωτη ομάδα για την οποία κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν ξεχωριστές και ειδικές πρόνοιες με σκοπό να βοηθούν τους κρατουμένους αλλά και όλο το σύστημα δικαιοσύνης όπως και την διεύθυνση των Κεντρικών Φυλάκων.
Η πρώτη σχετική αναφορά που εντοπίζεται στα πιο πάνω κείμενα, είναι στην ιδιά την νομοθεσία στο άρθρο 21 Β (δ) το οποίο αναφέρει ότι άτομα τα οποία είναι ηλικίας 70 ετών και άνω, μπορούν να ενταχθούν υπό κάποιες προϋποθέσεις στο πρόγραμμα του κάτ. οικον. περιορισμού, δηλαδή της συνέχισης της ποινής τους με ηλεκτρονική παρακολούθηση.
Η επόμενη σχετική ειδική αναφορά εντοπίζεται στον Κανονισμό και αφορά το δικαίωμα / υποχρέωση στην εργασία οπού αναφέρει το άρθρο 88 ότι άτομα μεγαλύτερα των 65 ετών δεν έχουν υποχρέωση για εργασία εχτός και αν το επιθυμούν.
Εννοείται ότι ο Διευθυντής και οι Φυλακές είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και την ιατρική περίθαλψη όλων των κρατουμένων όπως επίσης και για την μεταφορά των κρατουμένων σε ιατρικά κέντρα και γιατρούς για τον σκοπό της καλύτερης ιατρικής περίθαλψης.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όπως φαίνεται από την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 3 (ταπεινωτικής μεταχείρισης και βασανιστηρίων) όταν αφήνεται ένα άτομο χωρίς καθημερινή και ολοήμερη βοήθεια με αποτέλεσμα συγκρατούμενοι του να πρέπει να τον βοηθούν με τις βασικές και καθημερινές ανάγκες του.
«The Court has also found that leaving a person with a serious physical disability to rely on his cellmates for assistance with using the toilet, bathing and getting dressed or undressed, contributed to the finding that the conditions of detention had amounted to degrading treatment (Engel v. Hungary, 2010, §§ 27 and 30; see also Helhal v. France, 2015, § 62; Topekhin v. Russia, 2016, § 86).»
Όπως επίσης και παραβίαση εντοπίζεται όταν λόγω της ηλικίας διατάσσεται από τα Δικαστήρια η φυλάκιση ενός ατόμου που οι Κεντρικές Φυλακές δεν μπορούν να φροντίσουν στο επίπεδο που χρειάζεται.
Συνεπώς όπως φαίνεται από τα πιο πάνω σε περίπτωση που ένα άτομο που βρίσκεται σε τρίτη ηλικία, βρεθεί αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο φυλάκισης, τα Δικαστήρια πρώτα θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι η ηλικία του αλλά και η σωματική και ψυχική του υγειά και ικανότητα είναι τέτοια που να μπορούν να τύχουν φροντίδας από το υφιστάμενο σύστημα της Κεντρικής Φυλακής, αν δεν μπορεί να δοθεί τέτοια διαβεβαίωση τότε η φυλάκιση θα πρέπει να αποφεύγεται.
Σε περίπτωση όμως που δεν μπορεί να αποφευχθεί τότε είναι ευθύνη και υποχρέωση της Κεντρικής Φυλακής να παρέχει ένα σύστημα στο οποίο το άτομο δεν υποβάλλεται σε επιπρόσθετη ταλαιπωρία λόγο των συνθήκων και της κατάστασης του η οποία όπως φαίνεται πιο πάνω σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζει τα ανθρωπινά δικαιώματα αυτών των ατόμων.