Κατηγορούμε τους Αγγλοαμερικανούς ότι στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων θυσιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Φέρνουμε σαν παράδειγμα τη σταυροφορία στο Αφγανιστάν, την εκστρατεία στα Βαλκάνια, στο Κοσσυφοπέδιο, την ανοχή που παρέχουν στην Τουρκία και σε άλλα καθεστώτα που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως π.χ. στον Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, για να αναφέρω ορισμένες χώρες στη λεκάνη της Μεσογείου, και βεβαίως τη σταυροφορία στο Ιράκ, όπου η σφαγή συνεχίζεται σε καθημερινή βάση.
Οι Αγγλοαμερικανοί χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα άλλοτε για να δικαιολογήσουν τις εκστρατείες τους και άλλοτε μας λεν ότι αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να μην επιμένουμε στην εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τέτοια επιχειρηματολογία άκουσα και στο πλαίσιο συζητήσεων του Σχεδίου Ανάν όπου και Αγγλοι και Αμερικανοί παράγοντες ακόμη και ο Γενικός Γραμματέας κ. Κόφι Ανάν μας είπαν ή ακούσαμε να λεν ότι εμμονή μας στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να έχει σαν κατάληξη τη λύση του Κυπριακού. Δηλαδή πρέπει να δεχθούμε ότι δεν θα έχουμε το δικαίωμα επιλογής της κατοικίας και ελεύθερης εγκατάστασης απεριόριστο, ή δημοκρατικά δικαιώματα αναλογικής εκπροσώπησης σε θεσμικά όργανα λήψεως αποφάσεων, ότι στο περιουσιακό πρέπει να γίνουν εκπτώσεις, πρέπει οι ίδιοι να αποζημιώσουμε τους εαυτούς μας, να μην επιμένουμε σε προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ή σε αποζημιώσεις, να δεχθούμε την εθνική και περιουσιακή κάθαρση σε Βορρά και Νότο, να είμαστε υπό την εποπτεία της Αγκυρας και να δεχθούμε και τους Εποίκους για ανθρωπιστικούς λόγους και πολλά άλλα.
Όμως είμαστε άδικοι στις κατηγορίες μας κατά των Αγγλοαμερικανών και άλλων που επιμένουν σε θυσίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Δεν είμαστε εμείς πρώτοι οι οποίοι θυσιάσαμε στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων την αρχή της αυτοδιάθεσης;
Δεν δεχθήκαμε με το Ζυριχικό Σύνταγμα δικαιώματα αρνησικυρίας κατά παρέκκλιση των δημοκρατικών αρχών της αναλογικής εκπροσώπησης στη λήψη αποφάσεων και δεν είμαστε εμείς που δεχθήκαμε η μειονότητα του 18% να αναβαθμισθεί σε Κοινότητα με δικαίωμα θεσμικής συμμετοχής στο 30%;
Δεν δεχθήκαμε έπειτα μετά την τουρκική εισβολή τη λύση της διζωνικής δικοινoτικής ομοσπονδίας και το ρατσιστικό διαχωρισμό που προϋποθέτει;
Δεν είναι η δική μας πλευρά που δέχθηκε να διαπραγματεύεται τα περιουσιακά δικαιώματα στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το θέμα των εποίκων, το θέμα της κυριαρχίας, ακόμα και το κοινοτικό κεκτημένο για να επιβάλει προκρούστεια λύση προ της ένταξης στην εξυπηρέτηση και πάλι πολιτικών σκοπιμοτήτων;
Δεν ήταν η κακοδαιμονία του Κυπριακού ότι, αντί να μιλούμε για πλήρη σεβασμό και εφαρμογή της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όλων των άλλων Διεθνών Συμβάσεων που ακολούθησαν αυτή και επικυρώσαμε και επικύρωσαν και Ηνωμένο Βασίλειο, Ελλάδα και Τουρκία, όπως και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Πρωτοκόλλων της, βάζαμε στην προμετωπίδα του αγώνα μας διάφορα «χλιαρά» Ψηφίσματα του ΟΗΕ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, και τώρα την απόφαση Ξενίδη Αρέστη;
Δεν είμαστε εμείς που δεν επιμείναμε στην εφαρμογή Τεσσάρων Διακρατικών Προσφυγών σαν προϋπόθεση έναρξης του ενταξιακού διαλόγου και δέσμευση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο από την καταδικασθείσα Τουρκία και υποβαθμίσαμε το όλο θέμα στην εφαρμογή ενός εμπορικού Πρωτοκόλλου και στην αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, θέματα για τα οποία και τίποτε να μη λέγαμε η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε υποχρέωση να τα ζητήσει;
Στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων θυσίασαν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις και Ηγεσία μας τη μόνιμη βάση για τη λύση του Κυπριακού, το στερεό ακρογωνιαίο λίθο και υπόβαθρο και τώρα ζητάμε σαν επαίτες λίγα ψίχουλα από τα απομεινάρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουμε πραγματικά κατασφαγιάσει με τους δικούς μας χειρισμούς και παραλείψεις.
Δρ. Χρίστος Κληρίδης
Αν. Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος
Ευρωπαϊκού Κόμματος