Το ότι έχουμε ελλείμματα στον τομέα της Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας το υπενθύμισε το Δεκεμβριανό 2005 επεισόδιο ξυλοδαρμού πολιτών από μέλη της Αστυνομικής Δύναμης.
Η Αστυνομία υστερεί στον τομέα αυτό παρ’ όλες τις ρυθμίσεις. Αλλά αποδείχθηκε ότι και στο θέμα της διερεύνησης υπήρξαν σοβαρές καθυστερήσεις, παράλειψη έκδοσης ενταλμάτων συλλήψεων ή και διαθεσιμότητας των εμπλεκομένων ή όλων που έχουν σχέση με την υπόθεση. Οι ευθύνες είναι πολλές και πολιτικές θα έλεγα.
Στο παρελθόν έχουμε εισπράξει καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπως επίσης και αρνητικές κατά καιρούς εκθέσεις από διεθνείς οργανισμούς και όργανα.
Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο στον τομέα της Αστυνομίας αλλά και στον τρόπο χειρισμού τέτοιων υποθέσεων που έχουμε ελλείψεις, αλλά ελλείψεις παρατηρούνται και σε πολλούς άλλους τομείς με συνεχιζόμενες παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι φυλακές νοσούν με πληθυσμό διπλάσιο του κανονικού σε συνθήκες κάθε άλλο παρά ανεχτές και που οδηγούν τον Γενικό Εισαγγελέα στο να συστήνει προεδρική χάρη για απάμβλυνση του προβλήματος.
Το πρόβλημα διαιωνίζεται γιατί κάποιοι επιμένουν στην Κυβέρνηση ότι αλλοδαποί που βρίσκονται παράνομα στην Κύπρο πρέπει να οδηγούνται στις φυλακές αντί σε άλλα ειδικά κρατητήρια εκκρεμούσης της απέλασής τους και/ή τακτοποίησης της διαμονής τους στην Κύπρο.
Στον τομέα της δικαιοσύνης εισπράττουμε καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και συναγωνιζόμαστε για την πρωτιά με την Ιταλία και τούτο επειδή το Κράτος αδυνατεί να στηρίξει τη δικαιοσύνη και να προβεί σε ριζική μεταρρύθμιση των θεσμό. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και στη μεταχείριση αλλοδαπών όπως έχει αποδειχθεί με την άρνηση ουσιαστικά του Κράτους να εφαρμόσει τις σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για νομιμοποίηση και μονιμοποίηση αλλοδαπών τρίτων χωρών εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρατηρήθηκε μια ρατσιστική εκστρατεία τον τελευταίο χρόνο η οποία στοχεύει στο να ξαποστείλει από την Κύπρο όλους αυτούς τους αλλοδαπούς οι οποίοι με την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας δικαιούνται να παραμείνουν στην Κύπρο.
Προβλήματα υπάρχουν και σε θέματα αντιμετώπισης των Ποντίων και της γυναίκας, η οποία δυστυχώς μόνο στα λόγια και στη θεωρία θεωρείται ίση. Ακόμα και σε βασικά δικαιώματα όπως αυτό της ελευθερίας του λόγου παρατηρούνται απαράδεκτες νοοτροπίες με αποτέλεσμα στον τομέα της δημόσιας υπηρεσίας αλλά και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις το υπαλληλικό προσωπικό να αισθάνεται καταπιεσμένο. Σε ιδιωτικούς σταθμούς κυκλοφορούν αόρατες μαύρες λίστες και η διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων βάζει φίμωτρο σε υπαλλήλους σε ιδιωτικές εταιρείες και η προοπτική διορισμού ή προαγωγής στη δημόσια υπηρεσία εξαναγκάζει σε υμνολόγιο των κυβερνώντων.
Στο θέμα των περιουσιακών δικαιωμάτων επιβάλλονται ζώνες που καταστρέφουν περιουσίες και οι ενστάσεις αποφασίζονται μετά από πολλά χρόνια όταν ήδη οι περιουσίες έχουν μηδενιστεί και οι αποζημιώσεις πενιχρές ή και ανύπαρκτες.
Θα μπορούσα να συνεχίσω γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς και ατελείωτος και σε θέματα κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων αξιοκρατίας και ισότητας. Ο κοινός παρονομαστής είναι ένας. Η κουλτούρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κύπρο υστερεί. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θεωρούνται κάτι θεωρητικό και ακαδημαϊκό και επίκληση τους γίνεται μόνο από καιρού εις καιρόν για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων. Αυτό όμως έχει και αρνητικές επιπτώσεις στις προσπάθειες και στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού, γιατί από τη στιγμή που οι κρατούντες ιδίως αλλά και η ευρύτερη κουλτούρα στον τόπο δέχεται τις εκπτώσεις αυτές τότε και το Κυπριακό θα λυθεί στη βάση των εκπτώσεων που πολιτική ηγεσία και κοινωνία είναι έτοιμες να δεχθούν. Είναι χρέος μας το Δεκεμβριανό επεισόδιο να κατασθεί σημείο αναφοράς και στροφής προς την ενίσχυση, εμπέδωση και κατοχύρωση κουλτούρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δρ. Χρίστος Κληρίδης
Αν. Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος
Ευρωπαϊκού Κόμματος