Εδώ και χρόνια δυστυχώς παρασύρθηκε η πλευρά μας σε συζήτηση του ούτω καλούμενου «περιουσιακού» σαν μια από τις βασικότερες πτυχές του Κυπριακού. Ενώ η Ε/Κ πλευρά εξασφάλισε δια του τότε Γ.Ε. Αλέκου Μαρκίδη γνωμάτευση καθηγητών εγνωσμένου κύρους Διεθνούς Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με την οποία το ατομικό δικαίωμα για τη περιουσία είναι διεθνώς αναγνωρισμένο και δεν είναι δυνατό να παραβιασθεί μέσα από τις πρόνοιες της οποιασδήποτε λύσης οι Λόρδος Χάννει και τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ, κ.Ανάν «έβαλαν στο τραπέζι» τον Νοέμβριο του 2002 Αννάν Ι μέχρι και Αννάν V, 31.3.2004 πρόνοιες οι οποίες κάθε άλλο παρά σέβονται το ατομικό Δικαίωμα της Ιδιοκτησίας. Δυστυχώς αντί η δική μας πλευρά να τις απορρίψει άμεσα μπήκε σε διαπραγμάτευση.
Στο θέμα των αποζημιώσεων, αντί να καλούνται να αποζημιώσουν οι θήτες για τη παράνομη υφαρπαγή, τις αποζημιώσεις, καλούνται να καταβάλουν, όχι η Τουρκία ή οι παράνομοι επεμβασίες αλλά η Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία. Δηλαδή οι Ελληνοκύπριοι φορολογούμενοι κατά παράβαση κάθε αρχής δικαίου και νομολογίας, Κυπριακής και Ευρωπαϊκής. Παράλληλα με στόχο να επιτευχθεί η «διζωνικότητα» όπως την θέλουν οι Τούρκοι και απεδέχθη η «διεθνής κοινότητα» (Αγγλοαμερικανοί/ΟΗΕ) δηλαδή η πληθυσμιακή και περιουσιακή καθαρότητα στα δυο Συνιστόντα Κράτη, μπήκαν πρόνοιες σύμφωνα με τις οποίες η Ε/Κ Ιδιοκτησία θα περιοριζόταν στο 1/3 του 60% στα Κατεχόμενα και τα υπόλοιπα 2/3 θα προστίθεντο δια της «βίας» καλυμμένης με το Νομικό μανδύα της λύσης στο νυν ποσοστό εκ 16% περίπου ΤΚης περιουσίας. Δηλαδή συνολικά θα εξασφαλίσει 56% η Τ/Κ πλευρά πλέον το 20% της Κρατικής Γης που θα «καταβρόχθιζε» το Συμβούλιο Περιουσιών σε βάρος του Κύπριου Πολίτη, για εκποίηση για να πληρωθούν οι αποζημιώσεις!! Η παραβίαση του ατομικού δικαιώματος περιουσίας ήταν επίσης κατάφορη και από τη φιλοσοφία του σχεδίου και τις πρόνοιες του σύμφωνα με τις οποίες ο παράνομος «κάτοχος» και επεμβασίας καθίσταται ουσιαστικά και ο «νόμιμος» τιτλούχος μέσω ανταλλαγής της περιουσίας του ή καταβολής αποζημίωσης. Βιασμός του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας σ’ όλο το μεγαλείο του. Αντί λοιπόν η λύση να βασίζεται σε αρχές προστασίας και διαφύλαξης του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας και καταβολής νόμιμων αποζημιώσεων από τους θήτες, το σχέδιο που ασπάζεται πλήρως τις τουρκικές θέσεις, προνοούσε για αποζημίωση των θυμάτων από τα θύματα και δήμευση των 2/3 της περιουσίας τους και της Κρατικής Γης στο σύνολο της έναντι ανταλλαγής περιουσιών και αποζημιώσεων μακροπρόθεσμα με ομολογία διάρκειας 25 – 29 ετών !!
Δεν εκπλήττει λοιπόν η απόρριψη του σχεδίου Αννάν. Αντί όμως η απόρριψη να συνετίσει τους διαπραγματευτές άνευ πληρεξουσίων και εξουσιοδότησης των περιουσιακών δικαιωμάτων μας επανήλθαν και πάλιν σε μια προσπάθεια εξεύρεσης τρόπων δικαιολόγησης και διεύρυνσης «νομικά» των εξαιρέσεων στο δικαίωμα της ατομικής περιουσίας επικαλούμενοι το Δημόσιο Συμφέρον. Απαντούμε λοιπόν και σ’ αυτό το επιχείρημα: Το Δημόσιο Συμφέρον ενυπάρχει έναντι του ατομικού δικαιώματος όπου έναντι πλήρους και επαρκούς αποζημίωσης το Κράτος απαλλοτριώνει περιουσία την οποία θα χρησιμοποιήσει για σκοπούς του Δημοσίου όπως π.χ. Κατασκευή Σχολείων, Νοσοκομείων, Δρόμων, Πάρκων κλπ: Αν ακόμα δεχθούμε ότι το Δημόσιο Συμφέρο εξυπηρετείται και έμμεσα όχι όμως και άμεσα δια της παραχώρησης της Ιδιωτικής Ιδιοκτησίας σε τρίτους Ιδιώτες και όχι στο δημόσιο, τούτο δεν μπορεί να γίνει στη βάση προώθησης μια πολιτικής διευθέτησης η οποία έχει σαν στόχο την προκρούστεια επιβολή ρατσιστικής λύσης βασισμένης σε φυλετικές διακρίσεις, σύμφωνα με την οποία στόχος είναι να επιτευχθεί πληθυσμιακή και περιουσιακή καθαρότητα σε μια περιοχή της Κύπρου στον αιώνα τον άπαντα. Η εποχή της μαζικής ανταλλαγής περιουσιών και πληθυσμών κατά το πρότυπο της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922 έχει περάσει ανεπιστρεπτεί και έχει ανατραπεί μετά την Παγκόσμια Καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Περιφερειακά με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οποιαδήποτε λύση του «περιουσιακού» δεν είναι δυνατό να απέχει από τις πιο πάνω πρόνοιες. Συγκεκριμένη λύση σημαίνει σεβασμό στις πιο κάτω κατευθυντήριες αρχές.
1. Την δίκαιη αποζημίωση των θυμάτων για την στέρηση μέχρι επαναφοράς του δικαιώματος χρήσης και κατοχής από τον θήτη και όχι το θύμα άμεσα ή έμμεσα. Το δρόμο υποδεικνύουν οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στη Τέταρτη Διακρατική Κύπρος ν. Τουρκία 2001 και αποφάσεις Τιτίνας Λοϊζίδου, Δημάδη, Ορφανίδη κλπ.
2. Ο Ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα επιστροφής στη περιουσία/κατοικία του και απρόσκοπτης κατοχής και εκμετάλλευσης, διάθεσης αυτής.
3. ‘Όπου αυτή έχει αλλοιωθεί λόγω κατασκευής σ’ αυτή έργων Δημοσίας Ωφελείας και συντρέχουν οι προϋποθέσεις για απαλλοτρίωση της από την Κυπριακή Δημοκρατία δυνατόν να απαλλοτριώνεται έναντι δίκαιης αποζημίωσης επιπρόσθετα της αποζημίωσης για την μέχρι τότε στέρηση της και με αλώβητο το δικαίωμα προσβολής της απαλλοτρίωσης σε αρμόδιο Δικαστήριο.
4. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όπου ο Ιδιοκτήτης επιθυμεί να διατηρήσει τις επεμβάσεις, βελτιώσεις σ’ αυτές είναι δικαίωμα του σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία η οποία προνοεί ότι οποιαδήποτε παράνομη οικοδομή παραμένει ιδιοκτησία του εγγεγραμμένου ιδιοκτήτη. Βλέπε Πρόνοιες του Κεφ. 224. Σε περίπτωση που επιθυμεί την κατεδάφιση της δικαιούται να το πράξει έναντι αποζημίωσης από τον επεμβασία.
5. Τις αποζημιώσεις για τις «βελτιώσεις» «κατεδαφίσεις» έχει υποχρέωση τελικά να καλύψει ο θήτης δηλαδή η Τουρκία.
Λύση στο περιουσιακό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αν δεν αντιληφθεί η Τουρκία και οι διαπραγματευτές/διαμεσολαβητές ότι ο ΘΗΤΗΣ οφείλει να αποζημιώσει. Ο χρόνος δουλεύει σε ΒΑΡΟΣ της Τουρκίας όπως και οι παράνομες επεμβάσεις/πράξεις/παραλείψεις/διαθέσεις και όχι ΥΠΕΡ της. Λύση στο περιουσιακό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει με επιβολή για χάρη της «διζωνικότητας» περιουσιακής και πληθυσμιακής/εθνοτικής κάθαρσης.
Αυτοί που θα ξαναφέρουν στο Κύπριο Πολίτη τέτοια λύση που απέχει από το δικαίωμα και την προστασία του Ατομικού Δικαιώματος Περιουσίας τους θα πάρουν εκ νέου την ίδια απάντηση όπως και τον Απρίλιο του 2004 ανεξαρτήτως πολιτικών συμμαχιών και σκοπιμοτήτων.
Δρ. Χρίστου Κληρίδη
4 Φεβρουαρίου 2009.